Οι αποθήκες και τα μαγειρεία των σπιτιών ήταν εφοδιασμένα με όλα τα απαραίτητα σκεύη για την ετοιμασία του φαγητού. Την ευθύνη για το καθημερινό τραπέζι είχε η οικοδέσποινα, η οποία συντόνιζε και επέβλεπε τους δούλους, όταν υπήρχαν. Οι ποσότητες φαγητού που μαγείρευαν ήταν μικρές, καθώς δεν υπήρχαν τα μέσα για τη διατήρησή του.

Για τη διευκόλυνση της διαδικασίας μετάγγιζαν, με τη βοήθεια χωνιών, τα αποθηκευμένα σε πιθάρια και αμφορείς προϊόντα, σε μικρότερα σκεύη. Το νερό και το κρασί το έβαζαν σε κανάτες (πρόχοι, οινοχόες) και το λάδι σε ληκύθους και ασκούς με ειδικά διαμορφωμένο στόμιο για τον έλεγχο της ροής.

Δοσομετρούσαν με προχοΐσκες, χρησιμοποιούσαν λεκάνες για την ανάμειξη των υλικών, σουρωτήρια για το φιλτράρισμα υγρών και πήλινα ιγδία με προχοή για την πολτοποίηση συστατικών ή το πήξιμο τυριού. Τα αρτύματα τα φύλαγαν σε μικρά «μυροδοχεία», τα μπαχαρικά και τους καρπούς τους έτριβαν σε λίθινα γουδιά με τριπτήρες (γουδοχέρια).

Το φαγητό το μαγείρευαν σε κατσαρόλες (χύτρες, λοπάδες) ή το έψηναν σε σχάρες, ενώ καβούρδιζαν αρωματικούς σπόρους σε τηγανόσχημα σκεύη. Το μαγείρεμα γινόταν σε εστίες και φούρνους, εγκαταστημένους στο μαγειρείο ή στην αυλή, καθώς και σε φορητά μαγκάλια (πύραυνα), που πολλές φορές είχαν στο χείλος στηρίγματα σε μορφή θεατρικών προσωπείων.